ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ:
το συναντάμε στο Νότιο
Ειρηνικό, ανάμεσα της Χιλής και της Ταϊτής
Σε αυτό κατοικούσαν μόνο πουλιά και λιβελλούλες της θάλασσας για
εκατομμύρια χρόνια
Το νησί του Πάσχα είναι ένα από τα πιο
απομονωμένα κατοικημένα νησιά στον κόσμο.
Η ιστορία της ανθρώπινης παρουσίας στο νησί του Πάσχα
αρχίζει περίπου το 500, όταν καταφθάνουν και οι πρώτοι άποικοι από τα νησιά
Μαρκάσας ή Μανγκαρέβα της ΓαλλικήςΠολυνησίας Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες οι πρώτοι άποικοι
έφθασαν εδώ από την Ούρου (Uru), που βρίσκεται στα σύνορα της Βολιβίας, του Περού και της Χιλής.
Στον 20ο αιώνα
χαρακτηρίζονται ως σημαντικές δύο εξεγέρσεις, αυτή του 1914 και η εξέγερση του
1964 μισό αιώνα μετά. Στην πρώτη οι λιμοκτονούντες γηγενείς εξεγείρονται και
ζητούν να φύγουν για την Ταϊτή. Η εξέγερση δεν επιτυγχάνει. Είκοσι χρόνια
αργότερα, το 1934 καταφθάνει στο νησί ο ελβετός εθνολόγος Αλφρέ Μετρό για
να μελετήσει τους τοπικούς μύθους και τον κοινωνικό ιστό, γεγονός που είχε ως εποτέλεσμα το έργο του
για την Εθνολογία της Νήσου του Πάσχα
Το νησί διαθέτει πυκνή
βλάστηση, αλλά περιορισμένη γεωργική εκμετάλλευση. Τα βασικότερα είδη που
συγκαταλέγονται στις υπάρχουσες γεωργικές καλλιέργειες είναι οι πατάτες, η ζάχαρη, ο καπνός και τροπικοί καρποί. Όπως συμπεραίνεται από την αρχαιολογική
μαρτυρία το νησί του Πάσχα ήταν γνωστό στους Ίνκας
